پرسیدن با مفهوم پرسش های مستمر آیین نامه های امتحانات یکسان نیست. پرسش های مستمر در دهه ی بیست هجری شمسی وارد آیین نامه ی امتحانات شد. منظور از این پرسش ها ، همان سوالاتی است که معلم در کلاس درس بعد از تدریس از دانش آموز ان می پرسید و نتایج آن ها را به صورتنمره و یا گاه رتبه ثبت می کرد. این موضوع نیز به همراه طرح ارزش یابی مستمر در دهه ی هفتاد هجری شمسی مجددا مطرح شد.برداشت عموم معلمان از پرسش های مستمر همین سوالاتی است که هر جلسه از محتوای دروس تدریس شده پرسیده می شود.گاه معلمان همین پرسش ها را به صورت کتبی از دانش آموزان می پرسند.اما پرسیدن با پرسش های مستمر تفاوت اساسی دارد.در این شیوه هر پرسش و هر پاسخ می تواند بازخوردی برای طرف مقابل ( معلم یا دانش آموز ) باشدکه موجب توسعه و تعمیق یادگیری می شود. پرسیدن مؤثر از مهارت های اساسی معلمان است. این نوع پرسش دانش آموزان را عمیقا درگیر فعالیت یادگیری می کند. معلم با شنیدن پاسخ های دانش آموزان از میزان درک و فهم او از موضوع آگاهی می یابد و از ضعف ها و بد فهمی های او مطلع می شود. مثلا پس از شنیدن پاسخی از دانش آموز از وی سوال شود : چرا شما این گونه فکر می کنید . اگر معلم ،فرصت فکر کردن به دانش آموز بدهد ، وی می تواند تصویر روشن تری از بینش و تفکر خود ارایه دهد و به سخن روشن تر ، فرصت گران بهایی است که دانش آموزان ، اندیشه و فهم خود را از طریق دریافت بازخوردهای معلم از موضوع مورد بحث گسترش دهد. پرسیدن و روش پرسش از نظر تاریخی به سقراط فیلسوف یونان باستان نسبت داده می شود . آموزش سقراط از طریق دیالوگ یا گفت و گو انجام می گرفت. سقراط با طرح پرسش هایی حساب شده و با کشف میزان درک شاگرد از موضوع یا مسأله و میزان خطا و صواب اندیشه اش ، او را به سمت اصلاح اندیشه و تفکرش یا خلق اندیشه ای نو سوق می داد.